سایت رسمی فدراسیون فوتبال - احسان محمدی؛ سال‌هاست که یکی از دغدغه‌های علاقمندان به فوتبال شکل‌گیری فضایی در استادیوم‌هاست که خانواده‌ها بدون هراس از خشونت فیزیکی و کلامی از دیدن فوتبال و فوتسال لذت ببرند.

هر کدام از ما با دیدن تصاویری از استادیوم‌های بزرگ جهان با غبطه به تحسین آرامش، امنیت و لذت حکم بر آن پرداخته‌ایم. جایی که کودکی در آغوش مادر یا پدر مسابقه را دنبال می‌کند و دیدن بازی، یک «تفریح خانوادگی» است.

حالا اما این آرزو در ایران، آرام‌آرام دارد شکل واقعی به خود می‌گیرد. هفته اول لیگ برتر فوتبال با حضور بانوان در ورزشگاه‌ها، به‌ویژه صحنه‌های خیره‌کننده بازی خیبر خرم‌آباد و مس رفسنجان، موجی از امید ایجاد کرد. اما شاید هیچ‌جا این اتفاق به اندازه فوتسال «دلنشین» نشده باشد.

در بسیاری از سالن‌ها‌ی فوتسال مسابقات با حضور زنان، مردان، کودکان خردسال و حتی خانواده بازیکنان، فضایی فراتر از بازی با توپ را خلق کرده و به بازتابنده زیبایی‌ها زندگی بدل شده‌اند.

حمایت فدراسیون فوتبال، کمیته و سازمان لیگ فوتسال و همکاری نهادهای انتظامی باعث شده تماشای فوتسال به تجربه‌ای خانوادگی و ایمن تبدیل شود. سالن‌ها حتی در میانه هفته پر می‌شوند، گویی مردم این «خانه دوم» را پیدا کرده‌اند.

این اتفاق تنها یک حضور ساده نیست. این صحنه‌ها امید می‌سازند، حال خوب می‌آورند و به جامعه پیامی روشن می‌دهند: ورزش فقط رقابت نیست، بخشی از فرهنگ و زندگی جمعی ماست. درست همان‌طور که ایرادها و مشکلات ورزش را نقد می‌کنیم و از ضعف‌ها چشم نمی‌پوشیم، باید این زیبایی‌ها را هم ببینیم، روایت کنیم و قدر بدانیم تا همه‌گیر شود.

دیدن این عکس‌ها حتی وسط گرما و بی‌برقی و گرانی هم حال آدم را کمی بهتر می‌کند. استادیوم‌های دوستدار خانواده جایی برای شادی مشترک، امید و زندگی هستند، از آن حمایت کنیم.